Vrijdagmiddag. De werkweek is georganiseerd, iedereen is er klaar voor. Op één na dan. Ik ga nog even naar het Grenswisselkantoor bij het station voor Pondjes. Daarna kan ook de organisatie met een gerust hart uitkijken naar maandagmorgen 5.00 uur. ‘Doet u maar voor duizend euro Engelse ponden’. Ongemakkelijk gevoel achter het glas. ‘Eh, ponden?’. ‘Graag’. ‘Dat wordt moeilijk’, zegt een ongelukkig kijkende dame. ‘Ziet u, er is een school die een werkweek naar Engeland organiseert en de leerlingen en ouders van die school hebben al onze ponden gekocht. We zitten helemaal zonder’. ‘Maar ik ben ook van die werkweek, mevrouw’. ‘Wat erg, had u niet wat eerder kunnen komen?’ Ik besluit zuchtend naar het wisselkantoor in Arnhem te gaan. Toch een beetje trots: onze school heeft in een bankrun het Grenswisselkantoor in Amersfoort opgeblazen.