De katholieke kerk wordt steeds frivoler. Vandaag zag ik op een foto in de Volkskrant een pastoor op een skateboard voorbij scheuren. Toog wapperend in de wind. Vorige week haalden enkele priesters de pers met een waterpistool waarmee ze als doopritueel op anderhalve meter een baby bespoten, en een ander werkte een file parochianen af door via het autoraampje van het geduldig wachtende slachtoffer, een straal wijwater naar binnen te spuiten.
Een raar trekje van de clerus om een pistooltje aan de pastorale gereedschapskist toe te voegen. Waar is de goeie ouwe wijwaterkwast? En heeft de zegening met de (gedesinfecteerde) hand zijn kracht verloren? De katholieke kerk heeft altijd al iets gewelddadigs gehad als het gaat om bekering en het verdrijven de andersdenkende. Nostalgie? In Coronatijd steken er wel meer rare dingen de kop op.
Jacob, de pacifistische pastoor die volgens Robert Long met dipsaus een feest maakte van de communie, is al lang geleden in de ban gedaan. Als ze die nou in ere herstellen, halen ze misschien de dertig toeschouwers nog in hun kerk. En dan hoeft de pastoor niemand nat te schieten.