Vanmorgen vroeg, het was nog niet eens licht buiten, schrok ik wakker uit een nachtmerrie. Ik droomde dat al mijn generatiegenoten uit de jaren zestig, die samen met mij de wereld wilden veranderen, die uit de NAVO wilden, die Johnson een moordenaar noemden en Nixon ook en die alle kernwapens de wereld uit wilden, lid geworden waren van Omroep Max. Mijn vrouw probeerde mij gerust te stellen en zei dat het helemaal geen nachtmerrie was geweest. Toen kon ik helemaal niet met slapen.
Waar was ik trouwens al die jaren. De schurft aan Max, dat wel, maar nooit meer de straat op. Morgen timmer ik in de schuur weer een bord. Voor mijn kop. Maar wat zet ik er op?
Okt. 2019