Er gebeuren in Nederland zelden wonderen, behalve in de katholieke kerk. Op die paar mirakels die wél plaats vonden, moet je zuinig zijn. Eén is de wonderbaarlijke bekering van koning Willem II.
Die werd in 1848 in één nacht liberaal. ’s Avonds bij het tandenpoetsen nog blij met het tegeltje boven zijn bed van een bewonderde voorganger ‘l’état’ c’est moi’ ’s morgens bij het aantrekken van zijn pantoffels ineens ‘Anna, schat, ik denk dat ik lid word van de VVD’. En dankzij de liberalen en Thorbecke zat hij voortaan voor de show op de troon .Een gelaagde overlevingsstrategie want anders was hij er net als zijn Europese evenknieën uitgeknikkerd. Altijd op tijd op andere paarden wedden.
In onze tijd veranderde premier Mark Rutte in één nachtelijk debat plotseling in een vervend tegenstanders van alles wat hij tot dan toe in zijn politieke leven had bekonkeld. De macht moest voortaan naar het parlement. Dat had hij altijd al gevonden, herinnerde hij zich ineens. Willem II ging kunst verzamelen maar ging er nagenoeg failliet aan. Het koninklijk huis verkocht noodgedwongen bijna het hele spul. Na de bekering van Mark Rutte kan die wellicht ook ceremonieel verzamelaar worden; van achterhaalde ideeën. Die collectie kan dan later in de ramsj, of beter nog, aan de straat.